معنی دوست نما - جستجوی لغت در جدول جو

دوست نما

لغت نامه دهخدا

شستشوی دست ورو به ترتیب مخصوص برای نماز خواندن، وضو

(ذیمْ بَ)

نمایندۀ صورت. نشان دهنده صورت از جلا و صافی:
صورت نمای شد رخ خاقانی از سرشک
رخسار او نگر صنما منگر آینه.
خاقانی.
، خالق. آفریننده. مصور:
عجب زآن صانع صورت نمایت
که چون شیرین نشد تلخ از هوایت.
نظامی

لغت نامه دهخدا

راست نما

(فَ رَ نِ / نَ دَ/ دِ)

خوشنما. (آنندراج) ، سخن که ظاهراً راست و صدق نماید ولی دروغ و کذب باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دست نماز

(دَ نَ)

در تداول عامه، وضو. دست وضو. و با فعل گرفتن صرف شود. کنایه از وضو باشد. (آنندراج). آبدست. وضو را گویند که شستن روی و دستها و مسح کردن سر و پاها باشد. (برهان) :
این دست نماز شسته از وی
و آن روزه بدو گشاده درپی.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

دوست نمای

(شِ نَ / نِ)

دوست نما. که خود را دوست نشان دهد. که تظاهر به دوستی کند. (از یادداشت مؤلف). نماید که دوست است و نه چنان باشد:
به کامۀ دل دشمن نشیند آن مغرور
که بشنود سخن دشمنان دوست نمای.
سعدی

لغت نامه دهخدا

دوست من

(مَ)

نام روز بیست و دوم است از هر ماه ملکی یزدگردی. (فرهنگ جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

دست نما

(دَ نُ / نِ / نَ)

دست نموده. نشان داده شده به دست. انگشت نما:
نور ستارگان ستد روی چو آفتاب تو
دست نمای خلق شد قامت چون هلال من.
سعدی (بدایع)

لغت نامه دهخدا